Zeilen in Ibiza

Margriet KapteynOnderweg2 Comments

De barbecue wordt goed gebruikt

Het is lekker relaxed op Formentera maar je bent niet de enige

We bleven een paar dagen in Formentera. Hier brachten we de tijd met name door met barbecuen op Goodvibes, de hond uitlaten op het kleine eilandje waar we lagen en ervaringen uitwisselen met onze vrienden. Het water was nog even helder als toen we hier vorig jaar waren, maar het weer was deze keer wat minder. Terwijl het in Noord Europa (inclusief Nederland) rond de 30 graden en het de warmste Mei-maand ooit was, was het in Spanje ongebruikelijk koud en lag het aantal uren zon flink onder het gemiddelde. Het was bijna elke dag goed bewolkt en je kon net met een t-shirt naar buiten, maar daar hield het dan ook mee op. Als er wel zon was, dan zorgde de flinke wind er vaak voor dat het alsnog niet zo aangenaam was. We hadden onze hangmat opgehangen tussen de voorstag en de mast, maar door de constant stevige wind zwaaide ik zoveel heen en weer, dat ik me aan de railing vast moest blijven houden.

Iemand een extra motor nodig?

Wij bevonden ons in Espalmador, in het noorden van Formentera en vlak bij Ibiza. Elke ochtend rond 10 uur arriveerden er veel motorboten en grote catamarans vanuit Ibiza met dagjestoeristen. De meeste boten waren vol met feestende jongeren en harde muziek. Alhoewel we niks tegen een feestje hebben, waren we hier na een paar dagen wel zat van en vonden het wel tijd om weer verder te gaan. Daarnaast zou over een paar dagen een vriendin van Susan aankomen op het vliegveld van Ibiza en waren we van plan met zijn allen een auto op het eiland te huren om haar op te halen.

Hier komen de feestgangers…

Portinatx

Net voor lunchtijd begonnen we de 30 mijl naar Portinatx, in het noordoosten van Ibiza. Het eerste uur moesten we flink uitkijken voor supersnelle veerboten en andere zeil- en motorboten. Tussen Ibiza en Formentera is er namelijk een kleine passage van ongeveer 2 kilometer – gemarkeerd met een noord en zuid kardinale boeien – waar het meeste verkeer tussen de twee eilanden doorheen moet. Goed opletten dus.

De eerste regen in weken

We hadden 10 knopen halve wind en zeilden lekker vlot door. Net voordat we langs een klein eiland, Tagomago, voeren besloten we om het zeil wat kleiner te maken want rond dat soort kapen kunnen er vaak onverwacht sterke windstoten voorkomen. Wat waren we blij dat we dat gedaan hadden, want zodra we richting het noord-westen draaiden kregen we ineens tot 22 knopen wind. Hierdoor schoot onze snelheid omhoog naar 7, bijna 8 knopen. Gelukkig hadden we de wind en de deining in de rug waardoor we niet veel schommelden. Het was wel aardig vermoeiend en ook vanwege het niet zo mooie weer (we hadden, zelfs in de middag, nog steeds onze zeiljassen aan, ik had mijn sokken en schoenen aangetrokken en we hadden zelfs een paar druppels regen) was het niet echt een leuke tocht.

Niet zo warm in Mei op de Middellandse Zee

Onze vrienden van Wilma en De Witte Raaf kwamen net voor ons bij Portinatx aan. Het lag al vrij vol met boten, en nadat we via de radio contact hadden gelegd met Wilma besloten we om naar een baai verderop te gaan. Dit was een goed idee: hier was veel meer ruimte en tussen het zeewier door waren er genoeg plekken met zand om het anker uit te gooien. We moesten wel goed de diepte in de gaten houden, want het werd snel ondiep. De wind waaide, ook hier, nog steeds flink maar de golfslag was wel een stuk minder.

De Witte Raaf, die het in eerste instantie wel gelukt was in Portinatx een plekje te vinden, kwam later toch ook naar onze nieuwe locatie. Ongeveer een uur later volgde ook Susan. Ze had wat problemen met het inrollen van haar voorzeil en een gedeelte van het zeil was nog steeds uit. Terwijl ze haar anker uitgooide (ze moet dit met de hand doen want ze heeft geen ankerlier) kreeg de wind vat op dit kleine stukje zeil met als gevolg dat haar boot bijna tegen Wilma op werd geblazen. Haar ankerketting werd verstrengeld met de ankerketting van Wilma en op beide boten moest men de ander afstoten zodat de boten niet tegen elkaar zouden botsen. Gelukkig kon Fredrik overspringen naar Susan’s boot en kon hij haar anker, met de hand, losmaken en inhalen. Hij kon het stukje voorzeil uiteindelijk inrollen – opnieuw met de hand – en kort daarna lag ze veilig voor anker. Het loopt bij ons ook niet altijd van een leien dakje, maar we zijn wel altijd met zijn tweeën. Het is echt een stuk moeilijker wanneer je in je eentje bent, zeker wanneer je weinig geautomatiseerde systemen gebruikt, en ik heb daarom echt een hoop respect voor iedereen die in zijn eentje een zeilboot kan varen. 

Zeilen in je eentje is echt niet zo makkelijk

De stad Ibiza

Op de dag dat we de auto gehuurd hadden, kwam Fredrik om ons 10 uur ophalen. Met zijn tweeën liepen we de korte afstand naar Portinatx. Dit plaatsje zag er best leuk uit: er waren een groot aantal vakantiecomplexen maar die zagen er modern en netjes verzorgd uit en er waren een aantal houten wandelpaden aangelegd op en naar het strand. Nadat we de auto opgepikt hadden, reden we terug naar een klein strandje in de buurt van Goodvibes waar de anderen (Helena, Fredrik & Susan) inmiddels op ons stonden te wachten. Mét een flink aantal vuilniszakken van iedereen. Het was anderhalve week geleden sinds we ons afval gedumpt hadden en dus stond een bezoek aan de vuilcontainers als eerste op het programma. 

Hoera, eindelijk kunnen we onze vuilnis kwijt!

Vervolgens reden we naar Ibiza stad. Daar bezochten we een winkel met scheepsbenodigdheden waar iedereen wel iets van nodig had. Er werden geen grote aankopen gedaan want het was een dure winkel: welkom op Ibiza! Ik zag op mijn mobiel dat er een Decathlon (een grote sportzaak) in de buurt was en ongeveer een uur later was ik de eigenaar van een nieuw duikpak. Ik had tot dan toe het oude pak van Jon’s broer gebruikt maar aangezien hij meer dan 2 meter lang is, paste het me niet echt goed. Met het nieuwe pak kan ik langer snorkelen in de, nog steeds redelijk koele, Balearische Zee.

We parkeerden de auto vlak bij de haven in de stad Ibiza en gingen op zoek naar lunch. Iedereen was aangenaam verrast met het stadje: het was bijzonder schoon en goed onderhouden. Veel mensen denken dat je op Ibiza alleen maar clubs en strandfeesten aantreft, maar dat is dus niet zo. Na wat gegeten te hebben bezochten we het oude kasteel op een top van de heuvel, maar we konden hier niet al te lang blijven want we hadden nog een belangrijke taak voor de boeg: water vinden. De achterbak van de auto stond vol met jerrycans en plastic containers, want iedereen kon wel wat meer water gebruiken. De laatste keer dat iedereen de tanks gevuld had, was 10 dagen geleden in Mar Menor. Onze tank bevat 140 liter water, en ook al hadden we nog wel genoeg voor een paar dagen, het is altijd beter om genoeg water te hebben. 

Vaste grond onder de voeten!

Een wonder!

We stopten bij een tankstation om daar de waterslang te gebruiken, maar een bord zei dat het geen drinkwater was. Dat was wel een probleem want waarschijnlijk zou dit ook bij andere tankstations het geval zijn; aangezien Ibiza een eiland is en ze geen grote hoeveelheid drinkwater hebben, wordt het wellicht niet aangeboden bij tankstations. Een ander idee was om bij een restaurant of café aan de kant van de weg naar binnen te lopen en te vragen of we misschien wat water konden ‘kopen’. We zagen echter niet veel geschikte plaatsen die open waren.

Uiteindelijk besloten we om in de richting van San Antoni te rijden want we wisten dat je daar in de haven water kon halen. 

Maar onderweg daar naar toe zagen we ineens een industrieel waterdistributie punt met vrachtwagens en grote waterflessen enzovoort. Ik liep het bijbehorende kantoortje binnen en legde uit in mijn beste Spaans dat ik een ietwat vreemde vraag had: wij wonen op een boot en hebben water nodig, konden we misschien op een of andere manier onze flessen vullen – uiteraard tegen betaling? De vrouw in het kantoor zei tamelijk kortaf dat er om de hoek een machine was om water te kopen. Ik wist niet precies wat ze bedoelde en waar het was, maar we besloten om met de auto te gaan kijken. 

We reden de hoek om en ja hoor, halleluja! Precies wat we zochten: een aantal wasbakken waar je tegen betaling van een euro in een machine 20 liter water kon krijgen. We konden onze ogen niet geloven. Niemand van ons wist dat dit soort voorzieningen überhaupt bestonden, laat staan dat we er zo toevallig tegenaan zouden lopen. Verbaasd en blij vulden we al onze containers en met een volgeladen auto reden we terug naar onze ankerplaats.

Een geschenk uit de hemel…

We vulden containers met meer dan 100 liter water

Altijd succes bij Mercadona

We konden echter nog niet naar onze boten terugkeren. Bijna iedereen had wel behoefte aan vers vlees, fruit en groente en de huurauto was een te goede gelegenheid om niet een supermarkt te bezoeken. We zetten alle flessen en jerrycans met water naast de rubberboot op het strandje, hopelijk zou niemand ze meenemen, en gingen op weg naar een Mercadona.

De dichtstbijzijndste grote supermarkt was 30 minuten rijden en het duurde daarna nog een uur of zo voordat iedereen klaar met winkelen was. We hadden gezamenlijk zoveel ingeslagen dat het niet allemaal in de achterbak paste en dus kregen de drie ‘kinderen’ op de achterbank een aantal tassen op schoot. Het was inmiddels na achten en iedereen was aardig moe en had honger. Het zou echter nog wel een uur duren voordat we eindelijk wat konden eten want we moesten eerst nog al het water en de boodschappen met de diverse rubberboten naar de respectievelijke boten brengen.

Een lange maar geslaagde dag

Tot slot nog even naar het vliegveld

De dag was nog niet over voor ons en voor Susan: haar vriendin zou om 23.30 aankomen op het vliegveld van Ibiza en we zouden haar met de auto op halen. Rond 19 uur stuurde ze een berichtje dat haar vlucht vertraagd was: ze zou nu om 1 uur aankomen… Aan de ene kant was dit niet zo erg want het betekende dat we de tijd hadden om op Goodvibes wat te eten voordat we weer op pad moesten. Maar aan de andere kant werd het zo wel een hele lange dag! 

Rond middernacht gingen we langs Susan’s boot om haar op te halen. Het vliegveld was, ondanks dat het zich aan de andere kant van het eiland bevindt, slechts 30 minuten rijden. Cat arriveerde om 1.15 uur en uiteindelijk waren we rond 2.30 weer op Goodvibes. We waren niet eens zo moe en hadden nog een glaasje wijn en keken wat tv voordat de dag echt ten einde was. 

Puppy was blij (of niet?) om ons weer te zien, na we haar een hele dag alleen gelaten hadden

De volgende ochtend stonden Jon en Fredrik om 9 uur op om nog een keer naar het water distributie punt te gaan. Het was zo gemakkelijk en we wilden er optimaal gebruik van maken zolang we de auto nog hadden. Vervolgens brachten ze de auto weer terug naar het verhuurbedrijf en liepen ze, na een stevig ontbijt met eieren en spek, weer terug naar de boot. 
In totaal kostte het, inclusief benzine,  €138 om de auto te huren. Alhoewel we allemaal zuinig met ons geld zijn en we proberen zo min mogelijk uit te geven, was het in dit geval echt de moeite waard om voor een dag de auto te huren. We konden boodschappen doen voor op zijn minst een week, we hadden dankzij de wonder van de fontein water gevonden zonder dat we daarvoor in een haven aan hoefden te leggen, we hadden Cat de kosten van een bus of taxi bespaard en we hadden zelfs nog tijd gehad om wat van het binnenland van Ibiza te zien.

2 Comments on “Zeilen in Ibiza”

  1. Wel spannend op het water met minder weer. 0p het vasteland is het zoeken naar van alles om weer verder te kunnen varen.
    Fijn dat jullie contact hebben met andere zeilers.

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *