Op een van de dagen dat we in Mar Menor voor anker lagen, kwam de buurman met een prachtige kits met Nederlandse vlag de volgende uitnodiging langs brengen:
Uiteraard waren we er wel voor te porren een kijkje te nemen op iemand anders boot, en zeker zo’n mooie boot als De Witte Raaf. Dus de volgende dag gingen we samen met een aantal andere ankerplek genoten aan boord van dit geweldige schip met een boeiende historie.
Originele (?) radio aan boord van de Witte Raaf
Het verhaal van de Witte Raaf
Wouter, de huidige eigenaar van de Witte Raaf, had een flink aantal plakboeken met krantenartikelen, foto’s en zelfs originele ontwerpen (die normaal gesproken door de bootontwerper geheim gehouden worden) van dit traditionele Hollandse schip.
De boot was in 1954 ontworpen voor de toenmalige directeur van Philips, Ir. Tromp. Hij was een fanatiek zeiler en wilde een boot die zowel aan wedstrijden mee kon doen en die comfortabel was voor rondreizen. In 1963 werd het schip naar een nieuwe eigenaar in de Filippijnen overgebracht. Meneer Tromp wilde de naam Witte Raaf behouden voor zijn volgende schip en daarom kreeg de oorspronkelijke boot een nieuwe naam: Trident. Misschien zit er toch wat in dat het ongeluk brengt om een naam om te dopen, want na slechts 2 weken in Manilla liep het schip ernstige schade op tijdens een orkaan.
Ze werd weer opgeknapt en deed vervolgens een aantal keren mee aan de Chinese Zee Race. In 1972 werd ze teruggezeild naar Nederland waar ze aan een andere eigenaar overgedragen werd. In 1985 kwam ze in Wouter’s handen. Na overleg met de nabestaanden van meneer Tromp kon hij het schip haar oorspronkelijke naam weer terug geven: de Witte Raaf was terug.
Van 1996 tot 2002 werd ze grondig gerestaureerd door Wouter zelf. De gehele inrichting werd herzien en hij bracht verschillende ingenieuze oplossingen aan zoals:
Koelkast lades!
Een wasmachine in het ruim!
Een verschuifbare tafel!
Aan de grond
Nadat een uitgebreide rondleiding van het schip, hees Wouter en voeren we, met Jon aan het stuur, naar een klein eiland in Mar Menor. Het anker werd uitgeworpen en we waren net van plan in de luchtboot te stappen om aan land te gaan toen er motorboot met Spaanse mannen naar ons toe kwam. Ze vertelden ons vriendelijk doch dringend dat het eiland prive was en dat we er niet aan land mochten. Nou ja, dan eerst maar lunchen op de boot. We waren ook nog van plan wat boodschappen te doen later, maar we moesten toch wachten tot de siësta voorbij was.
Lunch op het water
Rond 4 uur hesen we het anker en zeilden we naar La Manga. We konden het er niet echt over eens worden wat de beste plek was om het anker te laten zakken: er was een klein haventje waar we gemakkelijk aan land konden gaan maar we konden ook iets verderop gaan zodat we dichter bij de winkels zouden zijn. Helena was deze keer aan roer en we wachtten allen af wanneer Wouter het anker zou laten zakken terwijl we ongerust naar de diepte meter keken (die de afstand tussen de onderkant van de kiel en de zeebodem weer geeft): 1 meter, 0.9 meter, 0.8 meter… dit wordt wel erg ondiep! Maar Wouter deed het niks; hij vertelde ons dat hij eerder in slechts 2 decimeter water had geankerd. Uiteindelijk ging het anker naar beneden, maar de meter gaf 0.0 meter aan. Helena deed snel de motor in zijn achteruit en ja hoor: we lagen vast!
Wij raakten allemaal enigszins in paniek, maar Wouter niet: hij nam het roer, zette de motor aan in vooruit totdat het los raakte, en ging in zijn achteruit naar (iets) dieper water. Hij had dit duidelijk vaker meegemaakt.
Inkopen en uitbuiken
We legden het anker weer uit en gingen met de rubberboot naar de kade bij de marina. Er waren een aantal kleinere winkels dichtbij maar we wilden naar onze favoriete Spaanse supermarkt Mercadona, dus moesten we een flinke wandeling maken. Tegen de tijd dat we de boodschappen hadden gedaan en we weer terug waren bij de Witte Raaf was de zon al bijna onder. Er was ook weinig wind en dus gingen we met de motor aan terug naar onze ankerplaats. Daar hadden we een laat diner met de nodige glaasjes wijn en voor de liefhebbers nog wat whiskey toe als nagerecht.
3 Comments on “De Witte Raaf, een authentieke zeilboot”
Pingback: Mayday noodoproep - Zeilen met Goodvibes
Wat een prachtig schip! Mooi om stukje geschiedenis van zo’n schip te lezen.
Gezellige contacten en een ’top’ boot.