Voordat we eind 2015 naar Gibraltar verhuisden woonden we een paar jaar in Estepona . Het was daarom erg leuk dat dit de eerste haven was waar we aanlegden. Er waren verschillende vrienden die we gedag wilden zeggen en we hadden ook nog wat andere klusjes te doen (onze auto verkopen, postbus legen enz.). Ook al werkte de motor op de boot wel, de thermometer gaf nog steeds aan dat hij redelijk heet was met name bij een hoog toerental. Jon besloot daarom om de warmtewisselaar goed schoon te maken en ook een element van de uitlaat te vervangen zodat dat hopelijk de motor iets koeler zou houden.

De wind kwam nog steeds uit het oosten (de verkeerde richting) en de weersvoorspelling gaf aan dat dat nog wel een flink aantal dagen zo zou blijven. We besloten om woensdag de 14e naar Fuengirola te gaan omdat er die dag erg weinig wind en bijna geen golven zouden zijn, zodat we in ieder geval weinig problemen zouden hebben er recht tegenin te gaan.

De motor uitproberen

Er was ook een andere reden waarom we een dag met weinig wind uitgekozen hadden: dit betekent namelijk weinig kans om te zeilen en dus veel gebruik van de motor. Hierdoor zouden we goed kunnen zien of hij echt betrouwbaar was en of de temperatuur constant laag genoeg zou blijven. We hadden ons de avond ervoor goed voorbereid zodat we om 9 uur in de ochtend konden vertrekken. We werden uitgezwaaid door James, een vriend van ons die wat video opnames wilde maken van ons leven op een zeilboot (hopelijk kunnen we zijn opnames binnenkort op onze site zetten).

James zwaait ons uit

Zoals voorspeld, was de zee erg rustig en was er erg weinig wind. Het duurde toch nog wel een uur of twee voordat we echt op ons gemak zaten en we meer van de trip konden genieten. Ook al was het deze keer een erg kalme tocht, Puddles leek iets nerveuzer dan de vorige trip en zat een beetje zielig in een hoekje beneden naar de grond te staren. Dus brachten we haar ook maar omhoog in de cockpit – wel met haar roze zwemvest aan, met een handvat aan de bovenkant waardoor we haar makkelijk, net als een handtas, op kunnen tillen.

De allerbeste plek: op de boeg

De temperatuur van de motor was 89.9 graden. Ik vind het nogal verdacht dat het constant hetzelfde bleef en dat er niet eens een tiental verschil was en we waren ook niet gerust op de witte rook die uit de uitlaat kwam. Maar goed, hij deed het wel en we gingen redelijk snel met een gemiddelde snelheid van 5 knopen (ongeveer 10 km/u).

Oefenen, oefenen, oefenen

We waren ongeveer halverwege toen we dolfijnen zagen! Ze bleven niet echt bij de boot in de buurt, maar we konden wel net een moeder en baby dolfijn aan stuurboord zien. Ongeveer een uur lang zagen we ze op diverse plaatsen rondom ons maar meestal niet dicht in de buurt. Op een gegeven moment zagen we iets drijven in het water: ik dacht eerst dat het een vogel maar het bleek helaas een dode baby dolfijn te zijn 🙁

Dit is de beste foto die ik van de dolfijnen kon maken

Omdat het zulk kalm weer was besloten we na de lunch om met het zeil hijsen en reven te oefenen. Dit was de eerste keer dat ik het grootzeil in mijn eentje hees. Ok ik moet wel toegeven dat ik wat hulp nodig had voor het allerlaatste gedeelte en dat Jon dus even de grootzeil val bij de mast naar beneden moest trekken omdat het iets te zwaar werd. Zelfs met de lier was het nog lastig want de lijn bleef maar slippen. Afgezien daarvan was het een goede gelegenheid om de tijd te nemen beter te begrijpen hoe alle lijnen werken en waar ze voor dienen. We reefden ook het zeil. Uiteraard niet omdat er teveel wind stond, maar puur om te oefenen. Het was nog niet zo duidelijk hoe dit reven met een enkele lijn precies werkte: wanneer we het grootzeil hesen stonden de reef lijnen altijd te strak waardoor het zeil niet geheel open vouwde. Na wat googlen denk ik dat de truc is om de reef lijnen nooit strak te trekken nadat het grootzeil gestreken is, maar in plaats daarvan de touwen los te laten hangen en los in de zeiltas te stoppen. Op die manier hoef je wanneer je het zeil hijst deze lijnen niet los te trekken. We gaan het gewoon een paar keer proberen!

Een tevreden kapitein

Dit was allemaal best hard werk (zeker voor ons amateurtjes): goed nadenken over wat je doet, lijnen aantrekken, op en neer op het dek, en dat allemaal in meer dan 30 graden. Op het laatst zaten we alledrie onder in de schaduw onder de bimini (een zonnescherm aan de achterkant van de boot, boven het wiel). Ik snap echt niet waarom sommige zeilers hier niet zo’n bimini hebben. In hartje zomer verbrand je hier levend.

Een sensationele aankomst

We zouden eigenlijk een cameraman bij ons moeten hebben, want de aankomst bij Fuengirola was redelijk sensationeel, maar omdat we zo geconcentreerd waren op het binnenvaren van de jachthaven konden we niet op tijd onze camera pakken. Fuengirola is erg toeristisch en dus zijn er aan het strand allerlei activiteiten die aangeboden worden zoals jet ski’s en parasailing. Een van de boten met een parasail achter zich aan kwam redelijk snel op ons af en Jon vroeg zich hardop af of de mensen in de lucht tegen onze mast aan zouden vliegen! Ik denk meestal dat ze dat soort dingen wel onder controle hebben, maar soms is dat toch echt niet het geval dus het zou best wel eens kunnen dat de bootbestuurders ons echt niet gezien hadden. Gelukkig gingen ze ons uiteindelijk op redelijke afstand voorbij en was het gevaar geweken.

We waren inmiddels vrij dichtbij de haven en dus vroeg ik ze via de marifoon of ze plek voor ons hadden (de eerste keer dat ik de marifoon gebruikte!). We moesten naar pier 3, ligplaats 185. Terwijl we onze ogen goed openhielden voor een zwaaiende zeeman (die ons zou helpen aanmeren) vloog er ineens een propellor vliegtuig, vrij laag, recht op ons af! Ik weet nog steeds niet of er hier in de buurt een vliegveld is of dat de piloot gewoon voor de lol even laag over de haven vloog maar het was best even schrikken. Deze keer konden we opnieuw met het achtersteven aan meren en ondanks dat ik de lijn verkeerd aangaf (via de binnenkant van de cockpit in plaats van de buitenkant) lagen we zonder problemen vrij snel vast aan de kade.

Veilig aangemeerd