De Blue Lagoon is waarschijnlijk het populairste strand in Malta.  Je vindt het op het kleine eilandje Comino en naast het goudgele zand staat het bekend om het prachtige hemelsblauwe water – dankzij de zandbodem en het heldere water – en de rotsen rondom het strand die de omgeving extra dramatisch maken. Omdat het zo populair is, is het er uiteraard ook erg druk. We waren er langs gezeild toen we net in Malta aankwamen en er was nauwelijks plaats voor nog een boot meer. Maar inmiddels was het 2 weken later en voor de meeste Maltezen was de zomervakantie weer over. Omdat we er opnieuw vlak langs zouden komen, konden we kijken of het nu wat rustiger was.

Crystal Lagoon

Voor anker in de Crystal Lagoon

In de Blue Lagoon is niet zo veel plek om te ankeren, maar ernaast ligt een grotere baai, Crystal Lagoon genaamd, waar veel meer plek is. Hier is ook prachtig blauw water en er zijn een aantal grotten die je gemakkelijk op eigen houtje kunt bekijken. Het was redelijk vol met boten maar de meeste zouden in het begin van de avond weer vertrekken. We gooiden het anker uit in een voor ons record-diepte van 15 meter. Met weinig wind en 50 meter ketting uit zou dat geen probleem zijn.

Wat een goed idee om hier te langs te gaan: het was een prachtige plek. Met de sup-board en later de rubberboot verkenden we de grotten en de stranden. Het water was zo helder, je kon vele meters ver kijken. Dankzij de duikbril en snorkel konden we ook van het onderwater landschap genieten. Het leek alsof je in een aquarium aan het duiken was. Er waren niet bijzonder veel vissen en ze waren niet overdreven kleurrijk zoals in een tropisch klimaat, maar we zagen wel een paar soorten die we nog niet eerder gezien hadden. We zwommen door nauwe tunnels naar de andere kant weer naar buiten, en bezochten een grot met met een gat in het plafond.

Lekker genieten!

Op het Stand Up Paddle board

Zonsondergang in Crystal Lagoon

Visjes aan de oppervlakte

Zeenaald

2 vissen, de onderste is lastig te zien want hij is goed gecamoefleerd

Wandelen op de rotsen

In een van de grotten

Licht aan het eind van de tunnel

Uitzicht vanuit de grot met het gat in het plafond

Gat in het plafond!

Ingang naar een grot

In de Blue Lagoon voeren we in de rubberboot langs een paar zeilboten die daar voor anker lagen (er is daar niet veel ruimte dus het handigste is het om met het achtersteven richting het land te gaan en dan met lijnen naar de kust de boot in een vaste positie te laten liggen). We konden het beroemde strand zien liggen, maar wat een chaos was het daar…. De toeristen boten voeren af en aan met vele tientallen (misschien wel honderden) toeristen die allemaal een plaatsje zochten op het kleine strand en het afgezette zwemgebied. Een aantal strandtentjes had de muziek op maximum volume staan en de rotsachtige omgeving daarachter was vol met mensen. Geen wonder dat een aantal toeristen boten naar de Crystal Lagoon gaan in plaats van de Blue Lagoon. Een gids in een van de boten vlak bij ons zei over de luidspreker: “Dit is veel beter dan de Blue Lagoon. Hier zie je mooiere rotsen en blauwer water.” Daarop volgde de enigszins deprimerende opmerking: “We gaan allemaal een keertje dood. Zorg er dus voor dat je voor die tijd de leukst mogelijke vakantie hebt.” Wellicht niet het beste onderwerp om op dat moment op te brengen, maar hij had wel gelijk.

De beroemde Blue Lagoon. De toeristen zijn in de verte (niet zo goed te zien)

Een tweede bezoek aan Mellieha Bay

Opnieuw werden we door de veranderlijke wind gedwongen om weer verder te gaan. De wind zou naar het westen draaien, dus moesten we een ligplaats vinden ten oosten van het land. Melieha Bay, waar we al eerder een paar nachten hadden doorgebracht, was een goede optie. Ook hier was het inmiddels rustiger dan een paar weken geleden en we legden het anker uit in het zuiden van de baai waar we makkelijk aan land konden gaan.

Dit was een goede plek om de hond uit te laten, een ijsje te kopen, Jon’s duikflessen bij te vullen en wat boodschappen te doen. Zoals voorspeld was het weer niet zo geweldig: het was somber weer met veel bewolking en aardig wat wind. De meeste tijd brachten we door aan boord.

Het was nu half september en we hadden een heel rondje gemaakt rond de eilanden Malta en Comino. Het enige eiland waar we nog niet zo veel van gezien hadden was Gozo. Maar ons eerste bezoek aan onze nieuwe thuishaven (Msida marina) was zo goed bevallen dat we er wel aan toe waren meer tijd op het land door te brengen. We namen contact op met de haven om te kijken of we 2 weken eerder dan 1 oktober al een ligplaats konden krijgen. Dit was geen probleem, en ze gaven ons ook een goede prijs.

Een laatste keer met gehesen zeilen

Rinella Bay

We moesten nog 2 dagen voor anker doorbrengen en daarvoor gingen we naar Rinella Bay, net naast Valletta. Het was nog niet vaak voorgekomen dat we zo vlakbij een grote stad voor anker lagen, en het was tegen de verwachting in een geweldig mooie plek. Aan de ene kant hadden we uitzicht op Valletta en aan de andere kant – vlakbij want we lagen erg dicht langs de kust – prachtige historische gebouwen van het stadje Birgu.

Schitterend uitzicht op Valletta

Het stadje Birgu

Hier ontmoetten we ook de bemanning van Sailing Felix, een gezin waar we al een paar weken mee aan het chatten waren via sociale media. Zij waren ook rond Malta aan het zeilen en het was erg plezierig onderling tips en ervaringen uit te wisselen.

Verschillende keren, zowel overdag als ’s avonds, zagen (en hoorden) we vuurwerk. We hadden al eerder gemerkt dat ze op Malta echt bijzonder veel van vuurwerk houden! De vorige weken was de gelegenheid hiervoor de aanloop naar 8 september – een nationale feestdag ter gelegenheid van het einde van 3 belangrijke overheersingen van Malta. Rond die tijd waren wij in het zuiden, in Marsaxlokk, en omdat de feestelijkheden met namen het noorden van het eiland plaatsvonden hoorden we er wat van, maar niet veel. Deze keer lagen we vlakbij Fort St. Elmo op Valletta vanwaar het vuurwerk afgestoken werd en dus zaten we eerste rang voor het schouwspel.

Zelfs overdag waren er regelmatig luide knallen gevolgd door helderwitte cirkels met flitsen. Ik weet niet wat deze keer de gelegenheid was voor de explosies maar elke dag werden ze weer gehouden en het was niet even 5 minuten: vaak 20 minuten lang. We houden alle twee wel van vuurwerk, maar op een gegeven moment vroeg ik me toch af of het echt de moeite waard was hier zoveel geld aan te besteden. Puppy was er helemaal niet zo weg van…

Zonsondergang over Valletta

Het eind van ons zeilseizoen

We hadden ons geen beter einde van het zeilseizoen voor 2018 kunnen wensen: schitterend duiken in Crystal Lagoon en een knallende paar dagen in Valletta. Op maandag 17 september voeren we de Msida haven binnen waar we de winter door zouden brengen.

Goodvibes – over and out