We lagen voor anker bij Almuñecar en we waren er vrij zeker van dat het anker goed vast lag, maar er was wel wat meer wind dan we hadden verwacht. Met een kracht van 8 tot 9 knopen zorgde het voor aanzienlijk wat golven en de boot ging daardoor flink heen en weer. Omdat dit onze allereerste keer zou zijn dat we voor anker zouden overnachten, zou het waarschijnlijk een nacht worden met niet al teveel slaap. We zaten er zelfs over te denken om om de beurt wakker te blijven om een oogje in het zeil te houden. (Niet letterlijk want de zeilen waren omlaag :-D). Terwijl we dit zo net na het avondeten zaten te bespreken stelde Jon voor dat als we dan toch om de beurt zouden gaan slapen, dat we dan net zo goed konden gaan varen. Dat zou zelfs comfortabeler zijn omdat we niet zo heen en weer zouden rollen. Dus besloten we om dat te gaan doen en zo begon onze eerste zeiltocht in de nacht.

Prachtige zonsondergang vanaf het water

Onder de sterrenhemel

De wind bleef nog geruime tijd aanhouden en dus lukte het, nadat we om 21.00 uur vertrokken waren, om de eerste paar uur te zeilen. Ik was aardig bekaf na de lange dag op het water dus ik ging om 22.00 uur naar bed terwijl Jon tot 24.00 uur wakker bleef. Daarna was het mijn beurt om twee uur wakker te blijven terwijl hij kon slapen, en zo voort totdat het licht zou worden.

Mijn eerste wacht verliep zonder incidenten: ik had ongeveer een kwartiertje nodig om echt wakker te worden, maar wat goed hielp waren een paar rek- en strekoefeningen achter het stuurwiel. Het was erg rustig: er waren geen andere boten in de buurt en het weer was ook erg kalm. Tegen het eind van mijn wacht hoorde ik wat plonsen dat anders klonk dan de normale golfslag die door de boot veroorzaakt werd. Ik keek overboord en zag net onder het wateroppervlak aan bakboord iets lichts voortbewegen – plotseling sprong een dolfijn omhoog. Ik zag er nog een paar maar al gauw was het weer doodstil. Wel heel bijzonder deze beesten zo midden in de nacht te zien.

Je ziet weinig in het donker!

Het lukte vrij goed om tussen de wachten in wat te slapen en zo was het al weer snel tijd voor mijn tweede wacht, van 4:00 uur tot 6:00 uur. Op een gegeven moment zag ik een fel licht, net boven een vuurtoren, aardig in de verte. Het was moeilijk te zien of het zich op het land bevond, bijvoorbeeld op een heuvel boven de vuurtoren, of dat het misschien het licht in de top van de mast van een dichtstbijzijnde boot was. In het laatste geval was de boot aardig vlakbij… Het licht klom zeker weten steeds verder omhoog in de lucht dus dat zou betekenen dat we steeds dichterbij deze boot kwamen. Ik stond op het punt Jon wakker te maken om te zien wat hij ervan dacht, maar toen realiseerde ik me ineens dat het licht heel, heel ver in de lucht was: het was een ster, of misschien een planeet. Wat me zo van de wijs bracht, was dat het zo snel van plaats veranderde: het bleef maar hoger en hoger klimmen. Ik heb nooit zoveel aandacht geschonken aan sterrenkunde, dus misschien is dit wel normaal en veranderen sommige sterren en planeten heel snel van locatie? In ieder geval was ik er nu gerust op dat er niks vlak bij ons in de buurt was.

Ik hoopte een mooie zonsopkomst te zien maar het duurde erg lang voordat de lucht ook maar iets lichter werd. Pas tegen 5:30 uur kon je in het oosten een streepje licht zien. Het duurde zeker nog een uur voordat de zon echt opkwam. Er was ook wat laaghangende bewolking dus je kon de zon niet eens zien. Niet het spektakel waar ik op gehoopt had, maar ik weet zeker dat er in de toekomst nog genoeg prachtige zonsopkomsten zullen zijn.

Een vroege aankomst

Uitrusten in onze nieuwe ligplaats

De hele nacht hadden we met de motor gevaren waardoor we aardig wat afstand hadden afgelegd en dus waren we tegen 6:00 uur op slechts een aantal mijl afstand van de jachthaven. We hadden wat wind van voren en omdat we dachten dat het beter zou zijn om iets later de haven binnen te varen (de meeste havenkantoren gaan pas om 8 of 9 uur open) , besloten we om nog wat rond te zeilen. Eerst voeren we van de haven vandaan zodat we daarna overstag moesten om recht op de haven af te gaan. Om 8:30 uur arriveerden we in de haven, we legden aan bij de bezoekerskade en registreerden ons zonder problemen (het kantoor bleek al om 8:00 uur open te zijn). We hadden veel goede verhalen gehoord over de marina van Almerimar en wij kunnen daar zeker mee instemmen: het is een grote, ruime marina met meer dan 1000 ligplaatsen, heeft veel winkels en voorzieningen en bovendien is het personeel bijzonder vriendelijk en behulpzaam. De persoon die ons hielp sprak zeer goed Engels, Frans, een beetje Duits en Nederlands en nadat Jon vertelde dat hij uit Zuid Afrika kwam, zei hij dat hij ook een beetje Zulu kon ‘maar het is wel een moeilijke taal’ :-). De rest van de dag waren we, zoals te verwachten, best wel moe maar we hadden nog net de puf om de scheepswerf te bekijken, en de rest van de haven te leren kennen. Het is heel ruim opgezet en er zijn veel wegen, en zelfs fietspaden, dus het ziet er naar uit dat we onze vouwfietsen van boord zullen halen zodat we daar flink gebruik van kunnen maken.