Het was een hoogtepunt om in Almerimar aan te komen want al sinds het begin van onze reis hadden we gepland om in deze marina de boot uit het water te halen zodat we wat werk aan de onderkant van de boot konden doen. Bij onze aankomst op donderdag 22 Juni waren we dan ook erg blij dat we de volgende dag al uit het water gehaald konden worden. Omdat dat een vrijdag was, konden we het hele weekend wennen aan onze nieuwe omgeving en konden we ons goed voorbereiden op al de klusjes die gedaan moesten worden.

Uit het water

Het personeel in het marina kantoor had gezegd dat we op vrijdag om 8 uur ’s ochtends naar de werf moesten varen om daar verdere instructies af te wachten. We legden aan naast de inham waar ze boten omhoog hijsen en zagen een gebouwtje met het woord ‘office’ erop. We dachten dat we er daar achter konden komen wat er precies zou gebeuren, maar nee, het bleek een winkel te zijn met allerlei soorten verf en andere materialen voor bootonderhoud. Het was achteraf gezien wel handig dat we daar ‘verkeerd’ naar binnen liepen want het personeel kon ons wel wat handige tips geven over wat voor producten we moesten gebruiken. Toen we ze vertelden over onze motor problemen, bood de eigenaar van de winkel ook aan om een monteur die hij kende op te bellen om hem om advies te vragen. Ook al deed de motor het wel en liep de temperatuur niet langer op, er bleef nog wel steeds witte rook uit de uitlaat komen. Altijd goed om even te checken met iemand die er verstand van heeft.

Tegen de tijd dat we de winkel uit liepen, had het personeel van de werf net een boot te water gelaten en zij gaven aan dat wij nu aan de beurt waren. En zo was het ineens alle hens aan dek: lijnen vastmaken aan bakboord zodat ze ons richting the lift konden trekken. O nee, doe toch maar de motor aan want dat is makkelijker, en verplaats de lijnen naar de achtersteven zodat ze de boot onder controle kunnen houden in de lift. Tussendoor liet Jon ook nog even zijn (net nieuwe) zonnebril in het water vallen, maar gelukkig kon hij ze nog net redden door supersnel met de boothaak te hengelen.

Zoals je kunt zien, wil je de draagriemen wel op de juiste plek onder je boot hebben

De bootlift heeft twee draagriemen die onder de romp van de boot gaan en zo de boot omhoog tillen. Uiteraard moet je voorzichtig zijn dat die draagriemen niet onder het roer of de propellor komen. Een van de werkmannen vroeg ons daarom waar de propellor en de saildrive zich precies bevonden zodat ze er zeker van konden zijn dat de riemen ernaast geplaatst werden. Tja, dat wisten we niet precies. Hij zei dat er normaal gesproken een soort van markeringen aangebracht werden aan de buitenkant van de romp om dit aan te geven. Wij kijken: nee hoor, niks te zien. Maar gelukkig zei de kraanmachinist die aan de andere kant (stuurboord) zat dat hij iets kon zien. En ja hoor, twee kleine driehoekjes net onder de railing gaven aan waar de riemen geplaatst moesten worden. Ook handig dat we dit nu weten voor de volgende keer!

Wij stapten van de boot en ze begonnen haar omhoog te takelen. Ze hielden alle kanten goed in de gaten en het duurde niet lang voordat Goodvibes boven het water in de lucht hing. De hele lift reed vervolgens – met de boot uiteraard – naar een vrije ruimte in de werf en vervolgens zetten ze een aantal houten steunen  onder de boot terwijl de lift haar langzaam naar beneden bracht. Op een gegeven moment stond ze met de kiel op de grond en met alleen de houten steunen aan de zijkant om haar in evenwicht te houden. Het was best spannend toen ze uiteindelijk de draagriemen verwijderden maar gelukkig bleeft ze netjes rechtop staan. In de dagen die volgden waren er ook nog wel een paar nerveuze momentjes wanneer de wind aanwakkerde en je de boot iets heen en weer voelde gaan…

Het leven op de werf

We waren in totaal 10 dagen uit het water. Het dagelijks leven op de werf is iets anders dan op het water, maar je went er ook wel weer snel aan. Hier volgen een aantal verschillen:

De koelkast

We hadden ons niet gerealiseerd dat de koelkast door middel van een warmtewisselaar aan de onderkant van de boot via het zeewater gekoeld werd. Zonder zeewater kon deze vrij warmtewisselaar vrij snel oververhitten en kon het mechanisme beschadigd worden. Jon had een drietal oplossingen voor dit probleem: 1. hij installeerde een tuinslang die een hele kleine straal water op de warmtewisselaar zou sproeien om het koel te houden 2. een aantal plastic bakken met ijs werden in de koelkast geplaatst 3. de compressor werd op de laagste stand gezet.

Tijd voor lunch, tussen de bedrijven door

Eigenlijk waren er vier oplossing, want we aten ook gewoon zo snel mogelijk alles op wat snel kon bederven (zoals vlees en kaas), en bewaarden alleen dingen in de koelkast die niet constant koud gehouden hoefden te worden (vruchtensappen, ketchup, bier enzovoort). Aangezien er een supermarkt in de buurt was kon ik elke dag verse ingrediënten voor de maaltijden van die dag kopen.

Het toilet

Wanneer je op zee bent gaat de inhoud van het toilet recht de zee in. We hebben wel een tank waar het in gepompt kan worden maar die gebruiken we eigenlijk niet omdat je in de havens toch toiletten ter beschikking hebt. Ook in de werf was dit het geval en de toiletten waren direct naast de boot dus het was letterlijk maar 10 meter lopen. Natuurlijk moet je wel eerst nog de boot af, gemakkelijker gezegd dan gedaan – zeker midden in de nacht, want…

De boot op en af

Omdat Goodvibes op haar kiel stond, was het platform aan de achterkant van de boot ongeveer 2 meter boven de grond. We gebruikten een ladder om de boot op en af te gaan, wat op zich geen probleem is, maar je moet wel goed opletten, zeker wanneer je de hond in de ene arm hebt om deze uit te laten.

Het dek van de boot was ongeveer 3 meter boven de grond: de eerste keer dat we op de boot klommen en rondliepen was het wel even slikken maar ook dit wende snel.

De gootsteen

De gootsteen in de keuken gaat ook recht de zee in, oftewel in dit geval: recht op de grond beneden. We probeerden om zo weinig mogelijk water te gebruiken (sowieso een goed idee) en waar mogelijk de wastafels en douches in de toiletten van de marina te gebruiken. Het was niet toegestaan om daar je kleren te wassen of de afwas te doen, maar we kwamen er zeer regelmatig om onze handen te wassen, want…

Vuil

Dit was een van de eerste dagen, het werd daarna alleen maar erger

De werf is overduidelijk een werkplaats. Er ligt zand op de grond met diverse andere zaken zoals verfschilfers en wie weet wat voor andere chemicaliën. We hadden al snel door dat we niet met onze schoenen (ok, slippers) de boot moesten betreden want ze maakten alles vies. Hoe dan ook, je voeten werden echt verschrikkelijk zwart. Zelfs na een douche en flink schrobben waren ze nog voorzien van een laag vuil.

We hadden wel gewoon water en elektriciteit en afgezien van het feit dat de boot achterover helde (zo’n 5 graden) en dat de boot een stuk minder bewoog dan op het water, was het al snel net zo vertrouwd als in de haven

Voldoening!

Weer in het water

Even snel de laatste plekken bijwerken

De klusjes waren afgerond dus was het tijd om weer het water in te gaan. Als je goed opgelet hebt, vraag je je misschien af hoe we antifoul aan hebben kunnen brengen op die plaatsen waar de boot gestut werd door de houten steunen. Nou, dat kon inderdaad niet. Maar we hadden gezien hoe een van de buren heel snel deze plekken dicht verfde terwijl de boot in de draagriemen hing om weer te water gelaten te worden. Dus wij vroegen het personeel van de werf of wij dat ook konden doen, en dat was geen probleem.

Afgezien daarvan, was het proces van het te water laten vrijwel hetzelfde als het uit het water halen – maar dan in omgekeerde volgorde. Al snel was Goodvibes weer terug in haar natuurlijke omgeving.