Het was een rustige nachtelijke tocht van Almerimar naar Cartagena. Het weer en zee waren kalm en er waren wel een paar andere schepen op onze route die we in de gaten moesten houden maar dankzij ons AIS systeem konden we al lang van te voren zien waar ze zich bevonden en in welke richting ze voeren.

Een zeer uitgeputte hond

Net na zonsopkomst was er een bijzonder moment: we zagen iets boven de zee uit springen dat te groot was voor een dolfijn. Toen we daarna water omhoog zagen spuiten wisten we het zeker: een walvis! Hij sprong nog een keer uit het water en verdween toen net zo snel als dat hij tevoorschijn was gekomen. Het gebeurde te snel om er een foto van te nemen en ik was ook zo verrast dat ik er niet eens aan dacht om de camera te pakken.

Sinds we van Gibraltar vertrokken waren, had de dieptemeter een paar keer rare getallen aangegeven, zoals slechts een paar meter diepte op plaatsen waar we zeker wisten dat het tientallen, zoniet honderden meters diep was. Jon zei voor de grap dat dit door onderzeeboten veroorzaakt werd die onder ons door voeren. Dat zou best wel eens waar kunnen zijn want toen we vlakbij Cartagena waren zagen we ineens een heuse onderzeeër (boven het water uiteraard).

Toen we de haven van Cartagena binnenvoeren hoorden we ineens “goodvibes, goodvibes” over de radio. Dit was de eerste keer dat iemand ons direct via de radio aansprak (de eerste keer tenminste dat wij het hoorden). Een groot vrachtschip stond op het punt recht op ons af de haven uit te varen. We hadden het al op AIS gezien en terwijl Jon een grote bocht maakte om duidelijk te laten zien dat we ruimte voor hem maakte, beantwoorde ik de radio oproep. Waarschijnlijk hadden ze onze manoeuvre al gezien want er kwam geen antwoord via de marifoon. Wel een geruststelling dat ze op ons soort kleine zeilbootjes letten!

Goodvibes in Cartagena. Deze keer langszij afgemeerd.

In Cartagena

In Cartagena ligt de jachthaven naast een moderne boulevard met, onder andere, een museum met archeologische onderwater vondsten (dat we niet bezocht hebben) en een Burger King (die we wel bezocht hebben). De hoofdstraat was lekker dichtbij, op 10 minuten loopafstand wat erg handig was voor de boodschappen die we in die paar dagen dat we in Cartagena waren wilden doen. De meest geslaagde aankoop was een water- en schokbestendige bluetooth luidspreker voor buiten in de stuurhut. We hebben deze sindsdien al veel gebruikt om buiten naar muziek te kunnen luisteren.

Nadat we in Almerimar zoveel dagen geklust hadden waren we nu wel even toe aan wat rust en niet zozeer aan de toerist spelen in Cartagena. Er waren een aantal archeologische monumenten, zoals een Romeins amfitheater uit de 1e eeuw, maar we vonden het nu wel even lekker om uit te kunnen slapen en niet constant iets te hoeven doen.

Ondanks dat we er niet zo heel veel van gezien hadden, vonden we Cartagena echt een plezierige stad: het was schoon, modern – maar met goed onderhouden historische gebouwen, en gezellig levendig. Ik kan wel goed begrijpen waarom zoveel zeilers in Cartagena stoppen als ze onderweg zijn van Gibraltar naar de Balearen of vice versa.

IMG_3658

IMG_3666

IMG_3657

IMG_3665

IMG_3653

IMG_3656

IMG_3652

Voor anker in Mar Menor

Tot nu toe hadden we altijd in jachthavens overnacht. Het was de hoogste tijd om ervaring op te doen met ons anker want met name in de Balearen en andere toeristische bestemmingen zouden we wel voor anker moeten gaan liggen omdat de havens erg duur zijn, zeker in het hoogseizoen. Net ten noordoosten van Cartagena bevindt zich Mar Menor, een lagune die via een kort kanaal(met daarover een brug) in verbinding staat met de Middellandse Zee. Het heeft een oppervlakte van 170 km2 en een maximale diepte van 7 meter en is daardoor ideaal om ons anker uit te proberen.

We vertrokken uit Cartagena met een aardig windje in de rug en konden hierdoor ongeveer een uur lang zeilen met een snelheid van rond de zes knopen. Maar toen veranderde onze koers naar het noordoosten waardoor we nu de wind tegen hadden, en bovendien gingen we nu ook recht tegen de golven in. Een paar uur lang gingen we flink op en neer met de motor aan. Zodra we Cabo Palos voorbij waren en we naar het noorden gingen, konden we de zeilen weer uitrollen, tot we de ingang van het kanaal bereikten.Informatie over de openingstijden van de brug was nogal tegenstrijdig: volgens sommige boeken ging hij elk uur open, volgens andere boeken elke twee uur. We namen contact op met de haven net na de brug, en zij vertelden ons dat hij om 18.00 uur open zou gaan. Het wasop dat moment 16.30 en dus moesten we buiten het kanaal het anker uitgooien om op de brugopening te wachten. We hesen het anker rond 17.50 weer op en wachtten af wat er nu zou gebeuren. Vijf minuten voor tijd was er een melding van de brugwachter dat de brug over vijf minuten open zou gaan en onmiddellijk begon allerlei boten het kanaal in te varen en dus volgden we ze maar.
Eenmaal door de geopende brug, besloten we richting een van de eilandjes in het zuiden van het meer te gaan waar we ten zuidwesten konden gaan liggen zodat we geen last hadden van de noordoostelijke wind. Het anker bleef goed vasthouden en we hadden weinig golfslag, dus al met al was Mar Menor inderdaad een goede keuze om aan het leven voor anker te wennen.

Door het kanaal van de Middellandse Zee naar Mar Menor

We hadden gehoord dat Mar Menor nou niet echt het schoonste water was en dat er veel kwallen waren. Inderdaad zag je regelmatig groepen van witte en bruine kwallen voorbij komen en volgens wikipedia was het officieel vervuild verklaard en hadden de stranden niet langer de blauwe vlag. We lieten ons daardoor niet afschrikken (net als de meeste anderen) en gingen toch een paar keer zwemmen: als je maar niet te lang in het water bleef en de kwallen vermeed was het wel te doen.

Het was een perfecte plek voor ons om te wennen aan het leven buiten de jachthaven. Het was een veilige omgeving met weinig wind en golven en het was nieuw voor ons om de opblaasboot te gebruiken voor korte tochtjes en niet de hele dag met de boot bezig te zijn. Het leek meer op het leven op een boot zoals we dat aan het begin van ons avontuur in gedachten hadden.